Ahungalla

De volgende dag ga ik de omgeving gaan verkennen en in contact komen met de lokale bevolking. Een tuktuk chauffeur beloofde ons de mooiste kantjes van Ahungalla te laten zien. Eerst rijden we met de tuktuk naar het postkantoor. Het is niet echt een modern gebouw. Wees maar gerust dat je verzonden kaarten zullen toekomen op hun bestemming.

Op het platteland zie ik een uniek lemen huis. Hier stopt de tuktuk chauffeur even om dit te kunnen bekijken. Op het dak zie je golfplaten liggen. Het huis had aan de voorkant enkel één voordeur en een klein raampje met gesloten luiken. In deze woning woont en leeft de arme bevolking van Sri Lanka. Meestal kan je vooral de lemen huizen vinden in de arme en afgelegen gebieden, waar ze geen toegang hebben tot moderne voorzieningen zoals water, elektriciteit en sanitair. Dit zijn meestal de mensen die werken als theeplukkers, boeren of vissers. In Sri Lanka leven er mensen in lemen huisjes die de Engelsen er tweehonderd jaar geleden bouwden. Aan de andere kant zijn er ook veel mensen die in stenen huizen wonen of in eenvoudige maar degelijke huizen met voldoende basisvoorzieningen. Naast het lemen huis kon ik tussen het vele groen nog een koe zien grazen. Een beetje verder komen we een lokale school tegen. Hier viel weer de tralies op die in de ramen zat.

Onderweg geeft de tuktuk chauffeur veel uitleg over de fauna en flora die ik zie. Zo zie ik bananenbomen en rond de tros bananen kan je een zak zien. Dit doen ze om de bananen te beschermen tegen de aapjes. Ook kom ik enkele exemplaren van kanonskogelbomen tegen. Ook de papajaboom valt op, want de grote vruchten groeien bovenaan aan de stam van de papajaboom. De vrucht ziet er ovaalvormig uit en is circa 20 centimeter lang. Veel palmbomen en af en toe bamboe kwam ik tegen tijdens deze rondrit. Ik kan hier ook een koffiestruik zien waar op de takken de koffiebonen groeien. Deze zien er nog groen uit en zijn dus eigenlijk nog niet rijp om geplukt te worden. We rijden verder en goed verborgen in de jungle stoppen we aan een boeddhistische tempel. Hier zie ik een groot en kleurrijk beeld van een zittende Boeddha. Hier kan ik een prachtige foto maken tezamen met het Boeddhabeeld. Op het domein hier kan ik ook nog een stoepa bewonderen.

Vervolgens rijdt de tuktuk chauffeur naar een uitzichtpunt langs de Madu Ganga rivier. Vanaf hier heb je uitzicht op het eiland Kothduwa. Hier bevindt zich de boeddhistische tempel Kothduwa.

Onderweg kom ik in contact met de lokale bevolking. Ik kom hier een oude man tegen die als smid bezig was een hakmes aan het bewerken. Ook zie ik een landbouwer die even aan het pauzeren was door op zijn landhak te zitten. Een visser was bezig met het vissen in een beek. Hij toonde met veel trots de gevangen vis aan mij. Ook zie ik een garagist aan het werk. Deze garage ziet er eigenlijk niet proper uit in dit landelijk en afgelegen gebied. Het ziet er hier eigenlijk rommelig uit, met veel oude en kapotte onderdelen, gereedschappen en afval verspreid over de grond. Hier in Sri Lanka zijn er voor garages minder regels rond veiligheid, milieu en hygiëne.

Onze volgende stop is aan een fabriek waar ze kaneelproducten maken. Ik ga eerst gaan kijken naar de distilleerderij. Op de grond lagen de geoogste en gedroogde kaneelbladeren. De kaneelbladeren worden meestal met de hand geplukt of met een sikkel afgesneden. De kaneelbladeren worden in een ketel gedaan, die gevuld is met water. De ketel wordt verhit tot het kookpunt, waardoor de essentiële olie uit de kaneelbladeren vrijkomt. Daarna wordt de stoom die de essentiële olie bevat door een buis geleid naar een condensor, waar de stoom wordt afgekoeld en vloeibaar wordt. De vloeistof wordt opgevangen in een scheitrechter, waar de essentiële olie zich scheidt van het water. De essentiële olie wordt afgetapt en in flessen gedaan. De kaneelolie wordt gebruikt voor verschillende doeleinden, zoals aromatherapie, cosmetica, parfums, voeding en geneeskunde. Ook kan ik tegen de muur een mooi en eenvoudige schets zien van het volledige productieproces van kaneelolie. De infrastructuur dat ik hier zie ziet er wel niet modern uit.

Daarna ga ik naar de kaneelfabriek en kom ik in een grote ruimte. In deze ruimte zitten verschillende mensen de schors aan het verwijderen van de boomstam. Ze liepen allemaal rond op hun blote voeten. Buiten lagen de verschillende boomstammen opeengestapeld, die ze zullen gebruiken om te bewerken. Daarna brengen ze me naar een ruimte waar de verschillende lange opgerolde kaneelstokken worden gezaagd tot kaneelstokken van ongeveer 10 cm lang. Daarna brengen ze deze stokken naar de ruimte waar ze worden verpakt in plastiekzakken. Er lag hier een grote berg kaneelstokken klaar voor export. Al wat ik hier zag zou geëxporteerd worden naar de Verenigde Staten. Sri Lanka exporteert kaneelproducten naar de hele wereld en de processen die plaatsvinden om verschillende producten te maken zijn erg interessant om te zien. Aan de uitgang staat er nog een grote weegschaal om alles te wegen. Ik merk hier een enorme gastvrijheid op en kon het volledige productieproces zien zonder dat ze er iets voor terug moesten hebben.

Vervolgens rijden we terug in de natuur en plots zien we een openbare wasplaats. Je kan zien dat deze wasplaats niet meer gebruikt wordt. Deze wasplaatsen worden meestal dhobikhanas genoemd en zijn vaak gelegen aan de oevers van rivieren, meren of kanalen. Hier wordt kleding gewassen met de hand. Het is niet alleen een plek om kleding te wassen, maar ook een plek om te socializen en te ontspannen. De mensen komen ook naar hier om zich te wassen, te scheren of hun tanden te poetsen. De wasplaatsen of dhobikhanas zijn een belangrijk onderdeel van de cultuur en de gemeenschap in Sri Lanka.

Plots zie ik het transport van een olifant op een vrachtwagen. Een beetje later zag ik terug een gelijkaardig transport. De tuktuk chauffeur heeft dan met volle snelheid een voorsprong genomen op de vrachtwagen met olifant. Hierdoor kon ik het transport bewonderen en op film vastleggen. Het verplaatsen van olifanten is een enorme taak. Het vergt weken van plannen, ongelooflijk teamwork en zwaar materieel. Naast het uitstippelen van de route, moeten ze ook toestemming aanvragen bij de autoriteiten tot het bouwen van een tijdelijke opvangplek op de vrijlaatplek. Vaak verplaatsen ze olifanten uit gebieden met stabiele of groeiende populaties die in de buurt van mensen leven, zodat ze het aantal conflicten tussen mensen en wilde dieren kunnen verminderen. Bij het bepalen welke olifanten ze verplaatsen, kiezen teams voor complete familiegroepen. Olifanten zijn heel sociale dieren. Door de hele familie samen te verplaatsen ervaren de olifanten minder stress, wat goed is voor hun emotionele en fysieke gezondheid. De olifanten op beide vrachtwagens die ik zag waren niet verdoofd. Meestal worden de olifanten verdoofd tijdens het vangen en vallen ze in een diepe slaap en zijn ze zich dan nergens meer van bewust. Eigenlijk is het verdoven en ondersteboven bij de poten optillen de effectiefste, vaakst voorkomende en veiligste manier om olifanten in een trailer of container te tillen en dan te vervoeren.

Nadien breng ik een bezoek aan een schilpadden opvangcentrum. Het is een plek waar zeeschildpadden worden beschermd, verzorgd en onderzocht. Zeeschildpadden zijn bedreigde diersoorten die te lijden hebben onder andere stroperij, vervuiling, klimaatverandering en habitatverlies. Een schildpadden opvangcentrum probeert de overlevingskansen van deze dieren te vergroten.

In dit schildpaddenopvangcentrum krijg ik een rondleiding en uitleg over hun werking. Ik ga eerst naar een broedplaats gaan kijken. De schilpaddeneieren worden gelegd op de stranden door de vrouwtjes. De eieren worden vaak gestolen of vernield door mensen of dieren, of beïnvloed door kunstmatig licht of temperatuur. Het opvangcentrum verzameld ze van de stranden en brengen ze naar hier waar ze een veilige en geschikte broedplaats hebben. Daarna ga ik naar de verschillende bassins gaan kijken. In één van de bassins bevinden zich vele jonge baby schildpadden. Ik merk dat ze altijd willen zwemmen naar de rand van het bassin. Dit komt omdat ze eigenlijk een weg zoeken naar de zee. Deze baby schildpadden zullen later naar de zee gebracht worden. In andere bassins zag ik gewonde of zieke zeeschildpadden. Zo kon ik zien dat een zeeschildpad een poot mist. Deze zeeschildpad is verstrikt geraakt in visnetten of is aangevallen door roofdieren. Ook kunnen de zeeschildpadden besmet zijn met ziektes. Hier krijgen de zeeschildpadden voedsel, medicijnen en verzorging. Ik zag een zeeschildpad die één poot achteraan verloren had. Men duwde de zeeschildpad onder water, maar kwam dan direct terug naar boven. Deze schildpad kon niet meer onder water zwemmen en had eigenlijk veel moeite om onder water te zwemmen. Hier kan je zien hoe de kwetsbare zeeschildpadden worden geholpen. Het is een dierenarts die uiteindelijk beslist wanneer ze vrijgelaten kunnen worden in de natuur. Het besluit om een zeeschildpad terug vrij te laten in de natuur hangt af van verschillende factoren, zoals de gezondheidstoestand, de soort, de leeftijd, het geslacht, het gedrag en de locatie van de zeeschildpad.

Na dit bezoek keer ik terug naar het hotel. Ik neem afscheid van de tuktuk chauffeur en bedankte hem voor de mooie verkenning van de omgeving. Om in het hotel binnen te gaan moet je altijd door een metaaldetector gaan. Die ging wel af, maar de veiligheidsagent deed teken dat ik verder mocht gaan, zonder verdere controle. Het was op paaszondag in 2019 dat er acht aanslagen plaats vonden in Sri Lanka. Drie luxehotels waren het doelwit en ook waren er explosies bij drie kerken. Hierdoor kon je in de hotels verscherpte veiligheidscontroles zien van bagage of personen.

De volgende dag wil ik met een tuktuk naar de Udakotuwa tempel gaan in Bentota. Aan de ingang van het hotel staan verschillende tuktuk chauffeurs klaar om toeristen te vervoeren. Ik kreeg eerst een tuktuk chauffeur toegewezen die geen Engels kon spreken. Sri Lanka is de thuisbasis van vele talen en etniciteiten. Sri Lankanen hebben twee talen die ze gebruiken om te communiceren, nl Singalees en Tamil. De meesten van hen spreken ook Engels. Ik wou graag kunnen communiceren met de tuktuk chauffeur en heb vervolgens dan met een Engels sprekende tuktuk chauffeur kunnen vertrekken.

Eerst stopt de chauffeur van de tuktuk aan een barak dat hij hier langs de weg heeft gebouwd. Deze barak ligt precies tussen de rijweg en het water. Hij heeft dit gebouw of barak gemaakt met vooral hout en metalen golfplaten. Hij gebruikt het als een verkoop kraam en laat mij ook eens naar binnen kijken. Het ziet er binnen tamelijk vuil en rommelig uit. Hij heeft voor deze barak in totaal 20000 Sri Lanka roepies betaald of ongeveer 60 Euro. Naast deze barak stond er buiten een lavabo. Hij heeft blijkbaar al in deze barak geslapen. Eigenlijk vermoed ik dat dit een illegaal bouwwerk is. Het komt in Sri lanka wel meer voor dat er langs wegen illegale bouwwerken te vinden zijn. Sommige mensen hier bouwen zonder vergunning of toestemming van de overheid of besturen, omdat ze arm zijn, geen land hebben of snel geld willen verdienen.

Tijdens onze rit naar Bentota rijden we voornamelijk dicht langs de kustlijn. Aan het strand “Maha Induruwa beach” maken we een stop. Ik ga op dit strand wandelen en zie dat het strand omgeven is door bomen, die een natuurlijke schaduw bieden. Aan het uiteinde van het strand zie je veel rotsen en palmbomen waardoor je een mooi uitzicht op het geheel krijgt. Het lijkt wel een paradijslijk strand.

Ik kom aan bij de Udakotuwa tempel die ligt aan de oever van de Bentota Ganga rivier. Aan de ingang zitten verschillende monniken tezamen aan het keuvelen en te genieten van een kopje thee. De Udakotuwa tempel in Bentota is één van de vijf tempels die behoorden tot de Bentota Rajamaha Viharaya, een groot tempelcomplex dat werd gebouwd door koning Devanampiyatissa in de 2^de eeuw voor Christus. Tijdens de Portugese bezetting van 1505 tot 1658 onderging deze tempel hetzelfde lot als alle andere boeddhistische tempels in de kustgebieden. Het werd gesloopt en geplunderd van alle kostbaarheden door de Portugezen. Deze tempel bleef hierdoor verborgen in de jungle. De tempel werd herontdekt in 1834 en werd terug gerestaureerd en heropend voor het publiek. De tempel is een belangrijk religieus en cultureel erfgoed.

Eerst mijn schoenen uitdoen en dan kan ik wandelen op een betonnen pad die boven het water loopt. Hier wapperen tamelijk veel boeddhistische vlaggen. Ik hoor hier de geluiden van spirituele Boeddhistische meditatie muziek. Ik stuitte langs dit pad op een stoepa in aanbouw. Op een platform dat gedragen wordt door een grote ronde dikke pilaar was men bezig een stoepa aan het bouwen. De pilaar zelf stond in het water van de rivier, nabij de oever. Langs een trap stonden verschillende mensen die de bakstenen één voor één naar boven doorgeven. Deze mensen komen voor niets werken aan dit heilige bouwwerk, uit respect voor Boeddha en het Boeddhisme.

Op het einde van dit betonnen pad kon ik een klein en eenvoudig huisje zien. Momenteel stond dit huisje binnenin leeg en je had hier een mooi uitzicht op de rivier. Zo een klein huisje is meestal de verblijfplaats van de monnik die de tempel beheert. Een monnik leeft in zo een huisje volgens de boeddhistische principes van eenvoud, soberheid en compassie. Het huisje is ook de plaats waar de monnik de bezoekers ontvangt en zegent.

Ik kan hier ook een groot Boeddhabeeld met een witte kleur zien dat uitkijkt op de Bentota Ganga rivier. Onder het Boeddhabeeld bevonden zich gebedsruimtes. Hier komen de boeddhisten bidden, offeren of mediteren. Binnen in deze gebedsruimte kon ik een klein altaar zien.

Daarna rijden we naar de brug die over de Bentota Ganga rivier loopt om vanop een afstand naar de Udakotuwa tempel te kunnen kijken. Hier langs de weg staat er een prachtig kunstwerk van een paars gekleurde lotusbloem. De bloem wordt in Sri Lanka beschouwd als een symbool van waarheid, zuiverheid en discipline en zou ook de bloeiende ontwikkeling van het land symboliseren. Naast de rijweg loopt er ook een spoorlijn. Met veel geluid hoor ik een trein afkomen en deze dendert verder op een metalen brug over de Bentota Ganga rivier. Ook zie ik weer dat alle deuren van de trein open zijn en terug hangen de mensen aan de deuropeningen naar buiten.

Nadien vertrek ik tezamen met de tuktuk chauffeur en bij een spoorwegovergang kon ik zien dat de bewoonbare huizen wel dicht tegen de spoorlijn liggen. Een beetje verder lopen er meerdere koeien op de rijweg. Op een landelijke weg zag ik verschillende geiten lopen op de weg. In Sri Lanka wonen veel Hindoes en voor hen zijn koeien heilig. De Hindoes maken ongeveer 12% van de bevolking uit. Ik merk dat het verkeer om deze dieren heen rijdt. De ene koe werd eerst rechts en de volgende werd dan vervolgens links ingehaald op de rijweg. Hier kijken ze niet meer op als er koeien vrij op de rijweg lopen. Eigenlijk is dit een veelvoorkomend gezicht in Sri Lanka. De koeien en geiten worden meestal niet in omheinde weiden gehouden, maar mogen vrij grazen langs de weg, in de bermen, op de velden of in de bossen. De koeien en geiten worden soms wel begeleid door een herder, maar meestal zoals ik zag worden ze aan hun lot overgelaten. De koeien en geiten zijn meestal tam en ongevaarlijk, maar kunnen wel voor verkeersproblemen zorgen, omdat ze de weg kunnen blokkeren, oversteken of beschadigen. Toon hier alvast respect voor de dieren op de rijweg. Je moet zeker hier niet te hard rijden, toeteren of de dieren aanraken of voederen. Als je hier een koe of een geit aanrijdt, kan je in de problemen komen met de eigenaar, de politie of de lokale bevolking.

Onderweg kon ik plots een man zien fietsen en op de buis van zijn fiets zat een vrouw. Ook zag ik hier in Sri Lanka reeds dat ze met meerdere passagiers op de brommer zaten. Het is hier niet ongewoon om een hele familie, inclusief kinderen en bagage op een fiets of brommer te zien. Uiteraard is dit gevaarlijk omdat het de balans, de snelheid en de wendbaarheid van de fiets of brommer kan beïnvloeden. Veel fietsen en brommers zijn hier oud, versleten of beschadigd. De fietsen en brommers worden eigenlijk niet goed onderhouden of gerepareerd. Dit kan leiden tot onveilige situaties, zoals remmen die niet goed werken, banden die bijna lek staan, lichten die niet branden of uitlaatgassen die te veel roken.

Tijdens de rit kon ik tussen de palmbomen een olifant zien staan. We houden hier een korte stop om te genieten van de bewegingen van de olifant. Daarna rijdt de tuktuk chauffeur naar zijn huis en laat mij kennismaken met zijn vrouw en dochter. Eigenlijk zijn mensen in Sri Lanka enorm gastvrij. Ik voelde mij hier zeer welkom bij zijn familie. Ik ervaar dat de mensen uit Sri Lanka over het algemeen vriendelijk, behulpzaam en respectvol zijn. De Sri Lankanen staan ook bekend om hun eeuwige glimlach. Ik merk ook dat de Sri Lankanen trots zijn op hun land, cultuur en geschiedenis. Ze genieten en delen graag hun kennis en verhalen met toeristen. Ze vragen voor dit alles niets terug, ze doen het gewoon uit vriendelijkheid.

Eigenlijk is het wel veilig om met een Sri Lankaan op stap te gaan. Er is geen reden om je zorgen te maken over de veiligheid in Sri Lanka. Berovingen of andere vormen van fysiek geweld tegen toeristen komt hier bijna niet voor. Vervolgens keren we met de tuktuk terug naar het hotel en bedank ik de tuktuk chauffeur voor de mooie en leerrijke rondrit. Alle vele Sri Lanka roepies die ik nog overhad kon ik hem schenken voor de rondrit. Zelf Euro’s aanvaarden ze vlot.

Ik maak nog een wandeling langs beide richtingen op het strand. Er wandelen hier wel andere mensen op het strand, maar je ziet geen Sri Lankanen die aan het zonnebaden zijn of liggen te bruinen. Eigenlijk hebben ze in Sri Lanka niet dezelfde strandcultuur zoals bij ons. Ze gaan eerder naar het strand om met de kinderen te spelen, te picknicken, te vissen of te ontspannen. Ze dragen hier ook geen bikini’s of zwembroeken, maar meer bedekkende kledij. Dit heeft te maken met hun religieuze en culturele achtergrond die meer conservatief of bescheiden is. Ik ben hier een moslima met een boerka tegen gekomen die zat uit te rusten op het strand. De boerka is een kledingstuk dat vooral door islamitische vrouwen gedragen wordt. De boerka bedekt het gehele lichaam. Enkel de ogen kon ik zien van haar.

Ik merk vooral de stevige en krachtige golven op in de zee. Deze zorgen op bepaalde plaatsen op het strand voor erosie. Dit is het proces waarbij de kustlijn wordt afgesleten door de werking van wind, water en golven. Erosie kan leiden tot het verlies van stranden. Over het algemeen is erosie op de meeste stranden in Sri Lanka een ernstig probleem. De erosie heeft gevolgen voor de natuurlijke schoonheid en de toeristische aantrekkingskracht van het strand. Op het strand ben ik ook nog een grote varaan tegengekomen. Ik wandel ook nog naar het Gnanawimala Vidyalanubadha tempelcomplex dat naast het hotel ligt. Ik kan hier terug een witte stoepa zien. Het is een boeddhistisch centrum dat zich richt op het onderwijzen en verspreiden van de leer van Boeddha. De tempel is vernoemd naar de monnik Gnanawimala, die de oprichter en de hoofdleraar van het centrum was. Hij stond bekend om zijn wijsheid, mededogen en toewijding aan het boeddhisme en overleed in 2018.

Na het avondeten vertrekken we met de bus naar de luchthaven in Colombo. Eerst is er een vlucht van Colombo naar Doha. Daar komen we aan om 6u ’s morgens plaatselijke tijd. Het was daar al 38 °C bij het verlaten van het vliegtuig. Daarna vliegen we terug naar Brussel. Ik kijk nu met een goed, tevreden en voldaan gevoel terug op deze rondreis in Sri Lanka. Ik heb veel kunnen ontdekken en genieten van de bevolking, natuur en cultuur op het eiland. Ik kan nu wel zeggen dat dit wel degelijk een parel is in de Indische Oceaan. Ik wil ook onze reisleider Manu, de buschauffeur Jannaka en bijrijder Ravi bedanken om ons veilig en met veel enthousiasme te begeleiden tijdens deze rondreis. Ik wil ook alle medereizigers bedanken voor het fijne gezelschap en de mooie momenten tezamen op deze rondreis. Hopelijk zet dit reisverslag anderen aan om ook dit prachtige eiland te gaan verkennen.